کد مطلب:314289 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:220
شرایط ساقی
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در سفری از خواب بیدار شد و فرمود: آب وضو نزد كیست؟ ابو قتاده عرض كرد: ظرف آب با من است و آن ظرف را آورد، پس پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وضو ساخت و مقداری آب در ظرف باقی ماند، فرمود: آن را نگهدار كه برایش شأن و كاری است، پس آن روز گرم شد و تشنگی شدت یافت، مردم به نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شتافتند، و عرض كردند: آب، آب، پس پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم كاسه ای طلب كرد و به ابوقتاده فرمود: آن ظرف آب (كه زیادی وضوی پیامبر در آن بود) را بیاور، و ابوقتاده ظرف را آورد، حضرت فرمود: ای اباقتاده بریز در كاسه و او ریخت و مردم هجوم آوردند برای خوردن آب، فرمود: همه ی شما
[ صفحه 145]
ان شاءالله آب می آشامید، و ابوقتاده آب می ریخت و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به مردم آب می داد، تا آنكه همه سیراب شدند، پس حضرت به ابوقتاده فرمود: بنوش، عرض كرد: نه بلكه شما بنوشید، فرمود: اشرب فان ساقی القوم آخرهم شربا، بنوش، همانا ساقی مردم آخر كار می نوشد، پس ابوقتاده آب را آشامید آن گاه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آب نوشید.
ضوء الشهاب فضل الله راوندی گوید: این نوشانیدن مردم پیش از آنكه خود بنوشد از مكارم اخلاق آن بزرگوار و سیره ی آن حضرت بود كه اصحاب خود را به این آداب وامی داشت و هنگامی كه ساقی قوم ببیند كه مردمش تشنه اند از عدم مبالات است كه خود ابتدا كند به نوشیدن آب و حال آنكه ساقی امین قوم است و ابدان و ارواح آنان در دست اوست، و آب دادن نزد آنان بسیار مهم بود، زیرا چه بسا وادی های خشك و سوزان را می پیمودند و ساقی و متصدی آب می بایست به آب اهمیت فراوان بدهد و در تقسیم كردن و جیره بندی آب دقت كافی داشته باشد. و كسانی كه عهده دار این امر بودند بر یكدیگر مباهات می كردند و درباره ی آب گفته شده: الماء أهون موجود و أعز مفقود. آب پست ترین چیز و عزیزترین گمشده است. و فائده ی این حدیث آن است كه آدمی گرامی ترین صفات انسانیت را فراگیرد و از صفات پست خود را دور دارد. و راوی این حدیث مغیره است. [1] .
[ صفحه 145]
ان شاءالله آب می آشامید، و ابوقتاده آب می ریخت و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به مردم آب می داد، تا آنكه همه سیراب شدند، پس حضرت به ابوقتاده فرمود: بنوش، عرض كرد: نه بلكه شما بنوشید، فرمود: اشرب فان ساقی القوم آخرهم شربا، بنوش، همانا ساقی مردم آخر كار می نوشد، پس ابوقتاده آب را آشامید آن گاه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آب نوشید.
ضوء الشهاب فضل الله راوندی گوید: این نوشانیدن مردم پیش از آنكه خود بنوشد از مكارم اخلاق آن بزرگوار و سیره ی آن حضرت بود كه اصحاب خود را به این آداب وامی داشت و هنگامی كه ساقی قوم ببیند كه مردمش تشنه اند از عدم مبالات است كه خود ابتدا كند به نوشیدن آب و حال آنكه ساقی امین قوم است و ابدان و ارواح آنان در دست اوست، و آب دادن نزد آنان بسیار مهم بود، زیرا چه بسا وادی های خشك و سوزان را می پیمودند و ساقی و متصدی آب می بایست به آب اهمیت فراوان بدهد و در تقسیم كردن و جیره بندی آب دقت كافی داشته باشد. و كسانی كه عهده دار این امر بودند بر یكدیگر مباهات می كردند و درباره ی آب گفته شده: الماء أهون موجود و أعز مفقود. آب پست ترین چیز و عزیزترین گمشده است. و فائده ی این حدیث آن است كه آدمی گرامی ترین صفات انسانیت را فراگیرد و از صفات پست خود را دور دارد. و راوی این حدیث مغیره است. [1] .
[1] نمونه ي معارف اسلام، ج 7، ص 47 -46، علي فصيحي. به نقل از بحار قديم ج 14 ص 906، به نقل از كنزالكراجكي.